چشم هايم . . .

گاهي که دلم به اندازهء تمام غروبها ميگيرد

چشمهايم را فراموش ميکنم

اما دريغ که گريهء دستانم نيز مرا به تو نمي رساند

من از تراکم سياه ابرها ميترسم و هيچ کس

مهربانتر از گنجشکهاي کوچک کوچه هاي کودکي ام نيست

و کسي دلهره هاي بزرگ قلب کوچکم را نميشناسد

و يا کابوسهاي شبانه ام را نميداند

با اين همه ، نازنين ، اين تمام واقعه نيست 

از دل هر کوه کوره راهي ميگذرد

و هر اقيانوس به ساحلي ميرسد

و شبي نيست که طلوع سپيده اي در پايانش نباشد

از چهل فصل دست کم يکي که بهار است

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: